Ech, straszna to była to służba na Dzikich Polach. Nie dość że czambuły tatarskie trza było gonić, buntowniczych Kozaków poskramiać, a i kupy swawolne wszelakiego hultajstwa znosić, to i jeszcze fauna gotowa była człeka napaść i pożreć wraz z butami i czapką (przydziałową z czaplim piórkiem). Na szczęście żołnierz koronny i z takim plugastwem sobie radził, więc i obrzydlistwo w postaci wielkiego węża, zwanego dalej połozem, nie było naszym wojakom straszne. Niechże nam pan Bogusław powie jak to się ze szkaradą walczyło:
Między różnym robactwem, jako to wężami, gadzinami, padalcami, natrafiliśmy połoza tak grubego, jako ręka człowiecza między łokciem a dłonią, a tak długiego jak kopia niemal. O tym powiadają że gdy posłyszy jednego człowieka na koniu jadącego by najręczszym, dogoniwszy go okręca się koło konia i człowieka, i zaraz mu gardło jak szydłem przepchnie; bo jest z obu stron szydłowaty, oczu niema a gęba bardzo mała. Tego nadszedłszy chorągiew wołoska pana Alexandra Zamojskiego strażnika, rozsiekała go w sztuki, i gdyśmy nadeszli potem, tedy każda sztuka osobno odcięta tak drgała jakoby sam w sobie żywy robak, i wielu innych było.
Toż łowy na taką gadzinę to wymarzony scenariusza na nader rozrywkową sesję w grze ‘Dzikie Pola’. Szable w dłoń i hajda łowić węża…
Węża podobno Szkoci, a za ich przykładem również mieszkańcy Krakowa, trzymają w kieszeni. Okrzyk: szablę w dłoń, jest więc tu pod każdym względem słuszny.
OdpowiedzUsuńJeśli zaś chodzi o kupy swawolne, to przypomniała mi się opowieść moich rodziców, którzy jakoś we wczesnych latach 70. ubiegłego stulecia, na chłopskim wozie wjeżdżali do Szydłowa na Kielecczyźnie (to takie Dzikie Pola i Dzikie Góry w jednym). Mój przyszły ojciec zapytał pono wtedy chłopa, czy mają w mieście kanalizację. Gdy zaś usłyszał, że nie, odparł - a w XVI wieku była...
Skojarzenie z kupami swawolnymi dość odległe - przyznaję - jednak historia chyba fajna.
Uśmiałem się jak norka, zwłaszcza ze skojarzeniami z kupami swawolnymi :)
OdpowiedzUsuń