Czasami mogło się zdarzyć, że chorągiew kozacka czy pancerna była przeformowana z rotę lekką (najczęściej wołoską, rzadziej tatarską). Jakie były tego przyczyny? Jedną mogła być utrata ekwipunku w toku kampanii, drugą decyzja rotmistrza - tak czy inaczej zapewne mogło chodzić o względy finansowe. Zjawisko samo w sobie było rzadkie, niemniej jednak się zdarzało, poniżej kilka przykładów z armii koronnej (nie udało mi się znaleźć nic o armii litewskiej).
Pierwszy przypadek jaki znalazłem dotyczy chorągwi Bairasza Szostowickiego. W trzeciej ćwierci 1661 roku widzimy ją służąco jako tatarska, ale jest to dawna chorągiew kozacka Samuela Kuderowicza, który oddał ją nowemu rotmistrzowi.
W pierwszej ćwierci 1674 roku chorągwią wołoską staje się znak pancerny Krzysztofa Koryckiego.
Na początku 1677 roku Jerzy Ruszczyc oddał swoją chorągiew pancerną pod komendę Demiana Ruszczyca, jednocześnie oddział został przeformowany w chorągiew wołoską.
Chorągiew wołoska Andrzeja Dymideckiego pojawia się w kompucie pod koniec 1674 roku, przez cały 1676 roku służy jako chorągiew kozacka/pancerna pod Teoderem Jasielkowskim, by wiosną 1677 roku znów zostać przeformowana w wołoską pod rotmistrzem Dymideckim.
Identyczny proces widzimy w przypadku wołoskich chorągwi Felicjana Białogłowskiego i Stefana Nickiego. Od pierwszej ćwierci 1674 roku przeformowane w znaki kozackie/pancerne, wiosną 1677 roku znów stają się chorągwiami wołoskimi o niskim, bo liczącym zaledwie 40 koni każda, etacie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz