Dnia 14 praesentis [1661 roku] zniesiono nasz podjazd pod komendą Pana Kotowskiego, porucznika roty kozackiej JMPana Pisarza Polnego W. X. Litewskiego, w liczbie siedmiu chorągwi, z których cztery wzięto, także za niesprawą wielką niektórych, mianowicie tych, którzy miawszy posiłkować, sami wprzód uciekli i chorągwie potracili. Pierwszą Pana Chaleckiego, Strażnika W. X. Litewskiego, drugą Pana Obuchowicza, trzecią Pana Sosnowskiego, czwartą Pana Szemeta; i z towarzystwa dziesiątek wzięto, a z drugi dziesiątek pachołków. Te zaś chorągwie, które się potykały, uszły, mianowicie JMPana Kanclerza kozacka, JMPana Pisarza Polnego, i JMPana Podbereskiego. Za co Pana Bakę, chorążego, i Pana Komorowskiego, porucznika tejże chorągwi, osądzono na gardło i na wartę wzięto. Jakożby z tych dwóch żadną miarą jednego któregokolwiek nie uwolniono, gdyby nie tak prędko Chowański nastąpił z swoją rezolucyą.
Bardzo mnie zainteresował ów zapis u Poczobuta Odlanickiego, postanowiłem więc poszperać i zidentyfikować owe pokonane chorągwie. Starcie podjazdu musiało być bardzo ciekawe, zachodzę w głowę jakie też jednostki moskiewskie tam mocno poturbowały Litwinów, czyżby jacyś rajtarzy? Niestety jest to jednak z wielu porażek kawalerii litewskiej z armią moskiewską w okresie wojny 1654-1667, wydaje się że ‘konfidencyja’ armii litewskiej po klęskach 1654 roku (i późniejszych) musiała się długo odbudowywać. Swoją drogą walki litewsko-moskiewskie są bardzo ciekawe, niedługo napiszę o nich jeszcze kilka wpisów.
Sprawdźmy najpierw trzy chorągwie które wzięły udział w walce (w nawiasie stany etatowe, oczywiście stany faktycznie musiały być dużo niższe):
- chorągiew kozacka pisarza polnego litewskiego Aleksandra Hilarego Połubińskiego pod porucznikiem Konstantym Kotowskim (d-ca podjazdu) (120) – tak, to ten sam Kotowski który w tak makabryczny sposób zakończył żywot w 1665 roku!
- chorągiew kozacka kanclerza litewskiego Krzysztofa Paca pod porucznikiem Pużyną lub Kozubskim (120)
- chorągiew kozacka Hrehorego Kazimierza Podbereskiego, starosty upickiego, pod porucznikiem Hieronimem Romanem Buczackim (120)
Cztery chorągwie które uciekły z pola walki, tracąc na rzecz Moskali sztandary. Swoją drogą znajduję coraz więcej informacji o sztandarach utraconych w walkach z siłami moskiewskimi, może wypadałoby coś z tego złożyć w jakiś porządniejszy tekst, ale to już przy innej okazji:
- chorągiew kozacka Władysława Jerzego Chaleckiego, strażnika litewskiego (120)
- chorągiew kozacka Michała Leona Obuchowicza, wojewodzica smoleńskiego (120) – porucznika Mikołaja Komorowskiego i chorążego Jana Albrechta Bakę ’osądzono na gardło’ za ucieczkę z pola walki, ale wyroku nie wykonano
- chorągiew kozacka Jana Sosnowskiego, kasztelana połockiego (120)
- chorągiew kozacka Mikołaja Szemeta (Szemiota) (120) – nie wiem jednak kto dowodził ową chorągwią, według Odlanickiego Szemiot miał bowiem zginąć w październiku 1660 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz