Paaaanie, a ile trzeba haggisu żeby to wykarmić?

W 1635 roku resztki szkockich regimentów walczących pod Nordlingen w szeregach armii szwedzkiej weszły, wraz z innymi oddziałami księcia Bernarda Sasko-Weimarskiego , na służbę francuską. Tu szkoccy weterani spotkali się ze starym znajomy, sir Johnem Hepburnem, który do 1632 roku walczył pod sztandarami Gustawa II Adolfa. Jeżeli wierzyć legendzie, niejeden żołnierz miał w czasie tego spotkania uronić łzę, a jedyny ocalały dudziarz[1] (z regimentu McKaya) włożył w swoją melodię całe serce. Ex-szkockie regimenty połączono z nowymi zaciągami Hepburna, tworząc Regiment d’Hebron[2].  W owym czasie była to największa jednostka armii francuskiej, zachowała się bowiem lista popisowa na której zapisano jej liczebność jako 8116 ludzi. Jako że znamy dokładny spis, chciałbym go tu zacytować:

- pułkownik sir John Hepburn

- podpułkownik Munro

- major sir Patrick Monteith

- 45 kapitanów

- 1 kapitan-porucznik[3]

- 45 poruczników

- 48 chorążych

- 4 chirurgów

- 6 adiutantów

- 2 kapelanów

- 1 tamburmajor

- 1 dudziarz

- 88 sierżantów

- 288 kaprali

- 288 funkcyjnych[4]

- 96 doboszy[5]

- 7200 szeregowych pikinierów i muszkieterów, podzielonych na 48 kompanii po 150 ludzi

Robi wrażenie, bo to bez mała mini-dywizja piechoty, będąca de facto odpowiednikiem 4 regimentów (12 kompanijnych) w armii szwedzkiej czy cesarskiej. Dla porównania z innymi regimentami francuskimi tej doby:

- Gardes Francaises miała w (w teorii) 30 kompanii po 200 ludzi

- Gardes Suisses miała 12 kompanii po 200 ludzi

- Gardes Ecossaises zaś 30 kompanii po 150 ludzi.

---

[1] Dla niezorientowanych: chodzi o grajka który morduje w czasie gry pewne ryczące zwierzę. Błędnie zwykło się go nazywać kobziarzem.

[2] Taki zapis nazwiska Hepburna stosowali bowiem Francuzi.

[3] Dowodził kompanią pułkownika.

[4] W angielskim zapisie: lance corporal, co czasami tłumaczone jest jako starszy szeregowy. Pomagał kapralowi w dowodzeniu kapralstwem.

[5] Po 2 na kompanię.