Panowie Żołnierze albo raczej gąscy Polscy

Bardzo ciekawa obserwacja anonimowego autora listu (prawdopodobnie żołnierza), który na początku kwietnia 1627 roku komentował porażkę wojsk polskich pod Dzierzgoniem (Kiszporkiem). Zgrupowanie polskiej jazdy i hajduków zostało tam zaskoczone i rozbite przez Szwedów, ponosząc ciężkie straty. Nasz anonim skomentował to następująco:

Żal się Panie Boże tak wielkiej sromoty, a nie szkody narodu naszego, rozumieją to podobno ci Panowie Żołnierze albo raczej gąscy Polscy, że to z Tatary wojna, którymi przy lada płocie wyspać się za nim można bezpiecznie, [teraz] z dobrymi to wojownikami sprawa, i zda mi się, że ich ci wojowania nauczą, jako i nas Litwa już nauczyła.

Interesujące bo to kolejny komentarze z tego okresu, w którym żołnierze kwarciani (większość rozbitego zgrupowania składała się właśnie z nich) zostają przedstawieni jako ofiary własnego zarozumialstwa, kiedy zlekceważyli Szwedów.