Myszy diuka Marlborough

Zarosło tu na blogu kurzem że ho ho. Niestety mało mam czasu na pisanie, jak zwykle blogowanie pada ofiarą innych projektów. Wypadałoby jednak nieco tu odgruzować i coś napisać. Prace nad książką o Trzcianie wciąż trwają, co prawda termin wydania musimy znacznie przesunąć, ale mam nadzieję, że warto będzie czekać bo zapowiada się tam sporo ciekawostek.

Dzisiejszy wpis to jednak coś lekkiej i przyjemnego, mimo że związanego z Wielką Brytanią. Jesienią 1710 roku korpus z armii diuka Marlborough oblegała twierdzę Aire. Francuzi bronili się niezwykle dzielnie, do tego obfite deszcze i braki w zaopatrzeniu mocno dawały się sprzymierzonym we znaki. Pomoc logistyczna nadeszła z zupełnie nieoczekiwanego kierunku, bo oto jak zanotował jeden z kronikarzy:

W czasie oblężenia Aire brakowało nam żywności; jednak pomoc przyszła tu z zupełnie nieoczekiwanej strony – oto nasi żołnierze znajdowali stosy kukurydzy zmagazynowane pod ziemią przez myszy [na zimę], tak że codziennie nasi ludzie wracali do obozu obładowani kukurydzą wyciągniętą z tych stosów.

Mimo takiego – cudownego wręcz – wsparcia, oblężenie przeciągało się w nieskończoność i dopiero 8 listopada francuski garnizon kapitulował na dogodnych warunkach z prawem przejścia do St. Omer. Cała impreza okazała się bardzo kosztowna dla sprzymierzonych: korpus oblężniczy stracił bowiem 7200 zabitych, rannych i chorych czyli ¼ sił początkowych.  Za to myszy na pewno odetchnęły…