Która chorągiew po której ma iść - cz. IX

Michał ‘Elear’ Chlipała pisał niedawno na swoim blogu o XIX-wiecznym polskim tłumaczeniu Wyprawy na Węgry…:

http://elear-krakow.blogspot.com/2011/07/hajducy-jakby-na-polowaniu-musieli-ich.html

Dzięki jego uprzejmości teraz i ja mam okazję zapoznać się z ową wersją, faktycznie tłumaczenie bywa czasami koszmarne, jednak książka jest kopalnią ciekawych informacji. Michał wyraził zgodę, więc i u mnie na blogu pojawią się ciekawostki i cytaty z tej pracy. Na początek, zgodnie z nazwą cyklu w którym ten wpis zamieszczam, słów kilka o organizacji oddziału którym dowodził Aldana.

Latem 1548 roku Bernardo de Aldana, kapitan kompanii arkebuzerów konnych, objął po poległym Alonso Vivesie komendę nad Tercio viejo de Napoles. W obliczu planowej wyprawy na Węgry nowo mianowany Maestre de Campo (taką bowiem rangę nosił dowódca Tercio) zajął się w obozie pod Reutlingen w Badenii reorganizacją jednostki.  11 istniejących kompanii przeformował w 5, na czele których stanęli:

- sam Bernardo de Aldana

- Diego Velez de Mendoza

- Kasper Mardones

- Ludwik Velez

- Antonio Barrientos, który przekazał komendę swojemu bratankowi, Ludwikowi

Pozostali kapitanowie dowodzący kompaniami :

- Gonzal Ulloa

- Ludwik Barrientos zwany starym (czyli nie chodzi tu o powyższego bratanka Antonia)

- Jan Urrias

- Tristan

- Jakub Puxol

- Baleazar

zostali zwolnieni ze służby.

Tercio zostało także zasilone przez kompanią Piotra de Avila i żołnierzy Alvaro de Santesa . Łącznie jednostka liczyła zaledwie 1200 żołnierzy, czyli była znacznie poniżej stanu etatowego tak w ilości kompanii jak i wojaków. Aldana musiał sobie z tego doskonale zdawać sprawę, starał się bowiem o zaciągnięcie we Włoszech kolejnej kompanii piechoty, na czele której stanąć miał kapitan Ludwik Ordonez.