Potęga nieprzyjacielska na 277 000 głów

W różnorakich XVII-wiecznych źródłach możemy się często spotkać z ogromnymi liczbami dotyczącymi armii tureckiej. Zapewne i sam sułtan wraz ze swoimi urzędnikami nie mógł być do końca pewien ilu wojaków rusza u jego boku na kolejną wyprawę, jednak zeznania jeńców, pogłoski i plotki bez wątpienia napełniały przeciwników obawą i wyolbrzymiały stany liczebne nadciągających Turków. W sierpniu 1672 roku tak oto Jan Sobieski, hetman wielki korony opisał w liście do biskupa krakowskiego skład maszerujących na ziemie koronne wojsk sułtańskich:

Potęgę nieprzyjacielską z conftontatiey różnych języków, osobliwie tych, co się dobrowolnie przedawali, taką wyrozumiałem:

Woyska Tureckiego pieniężnego tak Janczarów jako i Szpajów [Sipahów] – 100 000

Woyska służałego, których każdy Basza według proportii powiatu [prowincji] którym rządzi stawić powinien – 30 000

Pospolitego ruszenia tak z Azyi jako i Europy – 60 000

Wołochów z Multanami – 8000

Tatarów Litewskich [sic!] którzy do nich pouciekali – 2000

Kozaków z Doreszeńkiem – 12 000

Tatarów z [C]Hanem – 50 000

Tatarów Dobruckich przy Turkach y Białogrodzkich – 15 000

S[uma wszystkich] 277 000

Ostatek wielkość ludzi czynią rozmaici rzemieślnicy i kupcy, którzy Cechami i pod Chorągwiami za Wojskiem chodzą.